نامه‌ای که احتمالاً توسط «اف اسکات فیتزجرالد» در دوران قرنطینه نوشته شده است، همزمان با شیوع ویروس کرونا ، مخاطبان زیادی را جذب کرده است. 

در آن نوشته، «فیتزجرالد»، شرح می‌دهد که چگونه در قرنطینه در جنوب فرانسه در زمان شیوع «آنفلوآنزای اسپانیایی» (۱۹۲۰-۱۹۱۸)، با ذخایر «شراب قرمز، ویسکی، رام، شراب شیرین، شراب سفید و سایر مشروبات الکلی مانند شری، جین و ابسنث» خود را سرگرم می‌کرده است. 

به رغم تاریکی مطلق حاکم در آن ایام، فیتزجرالد، خوش‌بین مانده است و نامه را با این جمله به پایان می‌برد:‌ «من بر روزنه‌ای از نور تمرکز می‌کنم که مرا به فردایی بهتر فرا می‌خواند.»

این نوشته توسط افراد زیادی که باور دارند واقعی است، به اشتراک گذشته شده است؛ در حالی که نوشته‌ای تقلیدی، به قلم نیک فاریلا، طنزنویس تارنمای «ماک‌اسوینی» است. 

بر اساس گزارش اخیر خبرگزاری رویترز، این نامه هزاران بار در فیسبوک، توییتر و اینستاگرام، توسط کسانی که فکر می‌کنند واقعی است،‌ به اشتراک گذاشته شده است. 

تارنمای «ماک‌اسوینی» حالا در مطلبی ضمن سلب مسئولیت از این تارنما، نوشته است: «توجه: این کار تقلیدی است و نامه واقعی فیتزجرالد نیست.» 

به رغم تلاش‌ها برای متقاعد کردن مردم در راستای جعلی بودن این نامه، بسیاری از کاربران اینترنت، از جمله دیوید کرازبی، ترانه‌سرای آمریکایی، و جویس کارول اوتس، نویسنده، آن را به اشتراک گذاشته‌اند. 

همزمان،‌ فاریلا در پاسخ به نوشته کرازبی، به طنز نوشته است: «من باید به همین خاطر به نوعی در برزخ باشم. »

دان مک کامیک، کارشناس روبط عمومی نیز اخیراً نسخه پوستری این نامه را در محوطه بیرونی میخانه‌ای در منطقه دالستون دیده است. 

متن کامل نامه: 

«عزیزترینم روزمری، 

روز روشن و کسل کننده‌ای بود، همچون سبدی آویزان از ستاره‌ای تار. ممنونم از نامه‌ات. بیرون از خانه، شاهد نزاع برگ‌های بر زمین افتاده از درختان با سطل زباله‌ای هستم. صدایش چون موسیقی جاز به گوشم طنین‌انداز است. خیابان‌ها خالی‌اند. به درستی، انگار اکثریت مردم شهر به اقامتگاه خود روی آورده‌اند. اکنون، دوری از اماکن عمومی سوزناک و غم انگیز است. آن طور که به همینگوی گفتم، حتی پرهیز از میخانه‌ها دردناک است. اما او در پاسخ،  مشتی به شکمم کوبید ،و من از او پرسیدم، آیا دست‌هایش را شسته است، ولی او نشسته بود. او مرتب انکار می‌کند. چرا که ویروس را تنها یک آنفوآنزا می‌پندارد و من می‌خواهم بدانم بر اساس چه منابعی. 

مقام‌های رسمی هشدار داده‌اند که حتماً مایحتاج خود را برای مدت یک ماه تهیه کنیم. من و زلدا، ذخایری از شراب قرمز، ویسکی، رام، شراب شیرین، ابسنث، شراب سفید، شری، و نیز جین انبار کرده‌ایم؛ و خدایا در صورت نیاز براندی. لطفاً برایمان دعا کن. 

آه، ای کاش میدان را ببینی، وحشتناک است. من برای وقایع لعنتی‌ای که آینده برایمان به ارمغان می‌آورد، می‌گریم. عصر‌های طولانی به کندی با لیوان‌های پر‌ناشدنی و همیشه شفاف سپری می‌شوند. زلدا می‌گوید این اوضاع بهانه‌ای برای نوشیدن نیست، ولی گویی من قادر به ثابت نگه داشتن دستم نیستم. در افقی دور دست، در عمق افکارم، ساحل تار است و پوشیده در مه. جایی که شاهد مجازات بی‌وقفه‌ای هستم که از مدت‌های مدید پیش، به این سو می‌آمده. با این وجود، در لابه لای ابرهای ترک خورده شب، روزنه‌ای از نور می‌بینم که مرا به فردایی بهتر امیدوار می‌کند.» 

اردتمند شما

اف. اسکات فیتزجرالد»

فریلا به رویترز گفته است:‌ «‌این نامه هرگز قرار نبود واقعی پنداشته شود. برایم جالب است که مردم چگونه با نگاهی خوش‌بینانه به آن واکنش نشان داده‌اند. این که در این دوران به اصطلاح تاریک، خطوط میان حقیقت و دروغ چگونه با نیاز به امید، محو شده است.  به باور من، این چیزی بود که اساس زندگی و کار فیتز جرالد را تشکیل می‌داد؛ اعتقادی تزلزل‌ناپذیر در ایمان او به آینده‌ای بهتر. »